ایمان به روز رستاخیز:

ما ایمان داریم که مرگ پایان هم چیز نیست و انسان برای جاودانگی آفریده شده و مرگ، او را از یک دنیا به دنیای دیگر منتقل می سازد؛ از دنیای آزمایش به دنیای جزا. در این دنیا عمل است و حساب نیست و در آن دنیا حساب است و عمل نیست. در دنیای آخرت هر کس به پاداش اعمالش می رسد و به کاری که می کند جاودانه می شود: «یومئذٍ یصدر أَشتاتاً لِّیروا أَعمالهم، فمَن یعمل مثقال ذرِّةٍ خیراً یره»(زلزال/6 تا 8)(در آن روز مردم، پراکنده از گورها باز می گردند تا کردارهایشان را به آنان بنمایانند. پس هر کس همسنگ ذره ای نیکی ورزد، آن را خواهد ورزد، آن را خواهد دید. و هر کس همسنگ ذره ای بدی کند، آن را خواهد دید.)
تمام رسالت های آسمانی به ایمان به روز جزا و به بهشت و دوزخ فرا خوانده اند و در این میان، اسلام بویژه مسئله رستاخیز را یکی از محورهای مورد بحث در قرآن کریم قرار داده و درباره آن با اعراب مشرکی که رستاخیز پس از مرگ را باور نمی کردند به مجادله پرداخته است؛ و برای ایشان بوده که توضیح می دهد: خداوند همانی است که «...یبدأُ الخلق ثمَّ یعیدهُ و هو أَهونُ علیه...»(روم/27) (... آفریدن آفریدگان را آغاز می کند، سپس آن را باز می آورد و این بر او آسان تر است... ) و کسی که «...خلق السَّماوات و الأَرضَ قادرٌ علی أَن یخلق مثلهم...»(اسراء/99)(آسمانها و زمین را آفریده است تواناست که همانند آن را بیافریند...)
آنگاه برای آنان روشن ساخت که اقتضای حکمت خداوند بزرگ و توانا و دانا آن است که این آفرینش به حال خود رها نشود؛ کسانی مرتکب قتل شده اند یا دست به طغیان زده اند یا به ستمگری پرداخته اند. نمی شود که ستمگران به جزای اعمال خود نرسند یا حق ستمدیدگان بازستانده نشود. خداوند متعال می فرماید:«و ما خلقنا السَّماء و الأَرضِ و ما بینهما باطلاً ذلکَ ظنُّ الَّذینَ کفروا فویلٌ لِّلَّذینَ کفروا مِن النَّار، أَم نجعل الَّذینَ آمنوا و عملوا الصَّالحاتِ کالمفسدینَ فی الأَرضِ أَم نجعل المتَّقین کالفجَّار»(ص/27 و 28) ( و ما آسمان و زمین را و آنچه را میان آنهاست؛ بیهوده نیافریدیم؛ این پندار کافران است. پس وای از آتش دوزخ بر کافران! آیا کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند چون فسادانگیزان در زمین می شماریم؟ یا پرهیزگاران را چون گناهکاران می دانیم؟) و نیز می فرماید:«أَفحسبتم أَنَّما خلقناکم عبثاً و أَنَّکم إِلینا لا ترجعون، فتعالی الله الملکُ الحقُّ»(مؤمنون/115 و 116)(آیا پنداشته اید که ما شما را بیهوده آفریده ایم و شما به سوی ما بازگردانده نمی شوید؟ خداوندی که فرمانروای راستین است، برتر از آن است.) قرآن کریم آفرینش انسان را در صورتی که پس از مرگ دوباره زنده نشود و به پاداش اعمالش نرسد، کاری بیهوده و غیر منطقی می شمارد. این گمان مادی گرایان یا دهری هایی است که می گویند: می میریم و زنده می شویم و این روزگار است که ما را هلاک می سازد![ به هنگام تولد] از رحمها بیرون می آییم و [در زمان مرگ] زمین ما را می بلعد و چیز دیگری در آن سوی این آمدن و شدن، وجود ندارد. چه زندگی خوار و بیهوده ای اگر چنین پایانی باشد!
قرآن کریم به مشرکانی که منکر زندگی دوباره شده و زنده کردن استخوانهای پوسیده را بر خدا دشوار دانسته اند پاسخ داده است؛ و کسانی را که عدل و حکمت او را نادیده گرفته و گمان برده اند دفتر این زندگی در حالی بسته می شود که هیچ نیکوکاری به پاداش نیکی اش نمی رسد و هیچ شروری مجازات شرارتش را نمی بیند و گویی جهان هستی فاقد پروردگار مدبّری است، بی پاسخ نگذارده است.
قرآن به آنهایی که پنداشته اند در جهان آخرت می توانند از شفاعت کسی بهره مند شوند یا قادرند با نفوذ خود قانون عدالت را از کار بیندازند و یا برخی ها هرگونه ستمگری و گناهی را مرتکب شوند و خدایانی را که می پرستند یا کاهنانی که آنان را به چشم واسطه میان خود و خدای خود می دانند میانجی آنها شده از مکافات عمل بر کنار بمانند، نیز رد کرده است.
مشرکان و برخی از اهل کتاب، چنین گمانی دارند و قرآن با روشنی و قوّت تمام این ادعاهای بی پایه و باطل اعلام کرده می گوید:«مَن عمل صالحاً فلنفسه و مَن أَساء فعلیها و ما ربُّک بظلام لِّلعبید»(فصلت/46)(هر کس کار نیک انجام دهد به سود خویش و هر کس که بد کند به زیان خویش کرده است و پروردگارت بر بندگان ستمکار نیست.)
و نیز خداوند متعال می گوید:«مِّن اهتدی فإِنَّما یهتدی لنفسهِ و مَن ضلَّ فإِنَّما یضلُّ علیها و لا تزر وازرةٌ وزر أُخری...»(اسراء/15)( هر کس رهیاب شود، تنها به سود خود راه یافته و هر کس گمراه شود تنها به زیان خود گمراه گردیده است و هیچ باربرداری، بار گناه دیگری را بر دوش نخواهد گرفت...) و فرمود:«مَن ذا الَّذی یشفع عندهُ إِلاَّ بإِذنه ...»(بقره/255)( کیست که جز به رخصت وی، نزد او شفاعت آورد؟) و خداوند سبحان می گوید:«و کم مِّن مَّلکٍ فی السَّماواتِ لا تغنی شفاعتهم شیئاً إِلاَّ مِن بعد أَن یأَذن الله لمن یشاء و یرضی»(نجم/26) ( و بسا فرشته هایی در آسمانهاست که میانجیگریشان هیچ به کار نمی آید؛ مگر پس از آنکه خداوند برای کسی بخواهد و اجازه دهد.)
و می گوید:«...و لا یشفعون الا لمن ارتضی..»(انبیا/28)(..و آنان جز برای کسی که خداوند از او خرسند باشد میانجیگری نمی کنند...) و درباره مشرکان گناهکار می گوید:« فما تنفعهم شفاعة الشافعین»(مدثر/48)(پس دیگر میانجیگری میانجیها، برای آنها سودی ندارد.) بدین ترتیب روشن ساخته که شفاعت تنها پس از اجازه دادن خداوند متعال کارساز است و هیچ کس نمی تواند شفاعت فرشته یا پیامبری را بر ذات احدیت تحمیل کند.
خداوند همچنین روشن ساخته که شفاعت برای هر کسی به میان نمی آید و هرگز اجازه شفاعت یابی برای کسی که نسبت به شرک به خدا و کفر به او اصرار ورزیده و در همین حال بمیرد، نمی دهد؛ و چنانچه شفیعی نیز بگیرد، شفاعتش پذیرفته نمی شود زیرا شفاعت یا میانجیگری او تنها برای مقصران اهل ایمان و توحید است.

ازدواج مانند تولد و مرگ، یکی از اتفاقات مهم زندگی هر فردی به حساب می‌آید و از این‌رو سوالات مختلفی درباره این دوره از زندگی و بویژه آغاز آن وجود دارد که باید توجه ویژه‌ای به آنها داشت...

سوالاتی مانند چه زمانی مناسب‌ترین سن ازدواج است؟ اختلاف سنی مناسب در ازدواج چقدر است؟ و... این سوال‌ها به همراه هزاران سوال دیگر در ذهن همه افراد وجود دارند.

البته عوامل بسیاری از جمله مسائل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... در تعیین جواب هریک از این سوال‌ها نقش دارند. از این‌رو مروری بر سن ازدواج در سایر کشورها و فرهنگ‌ها و همچنین آداب و رسوم آنها می‌تواند برای ما جالب باشد.

ازدواج کردن فقط به این دلیل که فکر کنیم زمانش رسیده، ایده کاملا اشتباهی است. هرکس باید زمانی ازدواج کند که از نظر عقلی و احساسی آمادگی پذیرش زندگی جدید را داشته باشد.

در هیچ کشوری و با هیچ فرهنگی، یک سن مناسب جادویی و خاص برای ازدواج وجود ندارد. در بیشتر فرهنگ‌ها، متوسط سن ازدواج بین 18 تا 23 سال برای دختران و 19 تا 25 سال برای پسران است؛ اما به عنوان مثال در اروپای غربی افراد ترجیح می‌دهند تا اواخر دهه دوم زندگی (اوایل 30 سالگی) مجرد بمانند؛

اما در اروپای شرقی مردم اغلب در اواسط دهه دوم عمر یعنی حدود 25 سالگی ازدواج می‌کنند و در آسیا نیز سن ازدواج به شرایط گوناگونی چون زندگی در شهر یا روستا، سطح تحصیلات، سطح فرهنگی خانواده‌ها و... بستگی دارد؛ اما در بیشتر کشورهای آسیایی جوانان بین سنین 18 تا 25 سال ازدواج می‌کنند.

در سال‌های اخیر در تمام کشورها با فرهنگ‌های مختلف، متوسط سن ازدواج نسبت به سالیان گذشته تفاوت کرده و افزایش نشان می‌دهد. افزایش میانگین سن ازدواج در بیشتر جوامع، پدیده‌ای است که در دهه‌‌های اخیر همه آن‌را پذیرفته‌اند.

متوسط سن ازدواج در بیشتر کشورهای صنعتی افزایش‌ یافته است، اما این مساله مختص به کشورهای صنعتی نیست؛ کشورهای در حال توسعه یا کمتر توسعه‌یافته نیز با این موضوع مواجه هستند. البته افزایش سن ازدواج در خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود.

عواملی چون مسائل اقتصادی و فرهنگی، نقش مهمی در تعیین سن ازدواج در کشورهای مختلف دارند. در بعضی کشورها، اعتقادات دینی هم از جمله عوامل بسیار مهم و تعیین‌کننده در این موضوع است. به عنوان مثال در آمریکا، متوسط سن ازدواج با توجه به شرایط اجتماعی، آداب و رسوم خانوادگی و حتی موقعیت جغرافیایی و محل زندگی افراد تفاوت می‌کند.

در یک نگاه کلی، افرادی که در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند، ترجیح می‌دهند دیرتر ازدواج کنند و بچه‌دار شوند. آنها معمولا تا 30 سالگی مجرد باقی می‌مانند؛ اما ساکنان مناطق روستایی معمولا زودتر و در اوایل دهه دوم زندگی ازدواج می‌کنند.

در کشورهایی چون هند و پاکستان که این سنت وجود دارد که والدین مراسم عروسی فرزندانشان را برگزار می‌کنند و هزینه‌ها به‌عهده پدر و مادر عروس و داماد است، متوسط سن ازدواج 17 سال است و بیشتر دختران در 15 سالگی ازدواج می‌کنند.

زندگی شهری، تحصیلات، آزادی و فعالیت بیشتر زنان در محیط‌های کاری، وجود رسانه‌ها و... همگی شیوه زندگی و الگوهای فکری افراد را تغییر داده‌اند و این بدان معناست که افراد کنترل زندگی خود را بیشتر به دست گرفته‌اند و برای ادامه زندگی خود تصمیم می‌گیرند.

به عنوان مثال در کشورهایی چون هندوستان علی‌رغم حفظ احترام والدین، دختران و پسران دیگر حاضر به ازدواج‌های کورکورانه و بدون شناخت نمی‌شوند.
بکوشید خودتان را بشناسید. بدانید که در زندگی چه چیزی می‌خواهید؟ چه چیزی می‌خواهید به دیگران ارائه کنید و چگونه؟ پس با هدف زندگی کنید و آنگاه شما می‌توانید دید مناسبی نسبت به زندگی داشته باشید.

بارکد نوعی نمایش تصویری اطلاعات بر روی سطوح است که اطلاعات آن را می‌توان با استفاده از دستگاه‌های مخصوص به نام بارکدخوان، بارخوانی کرد.

اگر چه این روزها وجود بارکد بر انواع کالاهای مصرفی، بسیار معمولی به نظر می‌رسد اما تا پیش از دهه ۱۹۷۰ میلادی از وجود بارکد بر روی کالاها نشانی نبود.

بارکد با سرعت بخشیدن به فرآیند خرید و فروش در فروشگاه‌ها و شرکت‌های مختلف در نقاط مختلف جهان، تاکنون میلیون‌ها ساعت از زمان فروشندگان و خریداران را صرفه‌جویی کرده است.

از بارکد به عنوان یکی از عوامل رشد تجارت جهانی یاد می‌شود.

اولین بارکدهای تجاری در سال ۱۹۶۶ میلادی مورد استفاده قرار گرفت.

در حال حاضر بارکد در بسیاری از شرکت‌ها و صنایع، از شرکت‌های هواپیمایی گرفته تا داروخانه‌ها، صنایع وابسته به حمل و نقل و هزاران فروشگاه خرده‌فروشی کاربرد دارد.

گفتنی است فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای بارکد، واژه «رمزینه» را پیشنهاد کرده است.

هنوز مدت زیادی از عرضه ویندوز RT روی تبلت های جدید نمی گذرد اما از همین حالا می توان نشانه های یک بازنده را در چهره مایکروسافت دید. این مطلب حاوی فهرستی از مهم ترین نقطه ضعف های سیستم عامل مایکروسافت است که در نهایت باعث شکست شان خواهد شد.

 تبلت  های ویندوز RT کند هستند

مسئله اول این است که RT را نمی توان سیستم عامل موبایل به حساب آورد. میراث به جای مانده از سورس کدهای افسانه ای و البته جاگیر، روی حافظه دستگاه ها تاثیر می گذارد و از این رو نیاز به فضای ذخیره سازی بیشتر نسبت به آندروید و iOS!  وجود دارد. کدها باعث می شوند دقیقا همان سخت افزار، کندتر از رقبا باشد. مثلا جیلی بیلی روی نکسوس 7 بسیار سریع تر از ویندوز آر تی روی سرفیس است، حال آنکه تگرا 3 به کار رفته در نکسوس 7 فرکانس پایین تری هم دارد.

 

 

The Cave

داستان The Cave حاصل ایده های جالبی است که ریشه در رمان ها و کمیک های مشهور دارد. هفت قهرمان به درون یک غار اسرارآمیز سفر کرده اند تا به ماجراجویی بپردازند اما آنها نمی دانند این غار یک مکان معمولی نیست و قابلیت های جادویی بسیاری مانند سخن گفتن دارد و این دردسر برای آنها ایجاد می کند.

 

 

برای هر یک از شخصیت ها، داستان مجزایی در نظر گرفته شده که در برخی مواقع تداخل پیدا می کنند و باید بخشی از داستان را از دید چند شخصیت دنبال کنید. از این هفت قهرمان، تنها سه نفر را می توان کنترل کرد که این امر ارزش لذت تکرار مجدد بازی را بسیار بالا می برد؛ زیرا برای رسیدن به درک کاملی از داستان باید وقایع را از دید هر هفت شخصیت مشاهده کرد. جالب است بدانید که غار اسرارآمیز نقش راوی را در داستان ایفا می کند و با نمایش دنیای درونی قهرمانان بازی، داستان را هم روایت می کند. صحنه ها و لوکیشن های بازی عالی طراحی شده اند و مطمئنا از وجود جزئیات درون آن حیرت زده خواهید شد.

عمق یا پرسپکتیو محیط در سطح مناسبی است و از این حیث در حد و اندازه های عنوان موفق Deadlight قرار می گیرد که به واقع یک مثال عالی برای آن است. طراحی شخصیت های بازی هم زیباست. حس طنز و کاریکاتورگونه آنها کاملا ملموس است و تفاوت میان آنها به بهترین نحو ممکن به بازیکن القا می شود. به طور کلی در The Cave با یک تابلوی نقاشی آبرنگ طرف هستیم که رنگ آمیزی فوق العاده آن باعث می شود تا ساعت ها به آن خیره شوید و لذت ببرید.

سایر بازیها در ادامه مطالب...