شیرین یربوع * نوعی از جن است كه به شكل زنان است و در بیشه زارهای بیابانها از این نوع جن بسیار بسر می برند. این نوع از جن اگر بر كسی از انسانها دست یابد ؛ با او به بازی می پردازد؛ همانطوری كه گربه با موش بازی می كند و به تدریج او را می كشد و اگر ببیند كه كسی زیبا و خوبرو ست ؛ مفتون و شیفته ی او شده و به ایذاء و اذیت او میپردازد.

* شیرین یربوع * تا مدت زمانی طولانی با * سعلات * همراه و همدم بود تا اینكه در شبی از شبها ؛ * سعلات * برقی را دید و قصد آن كرد و رفت.

فرزندان * سعلات * را كه از * شیرین یربوع * متولد شده بودند؛ // بنی سعلات // می گویند.

نوعی دیگر از جن وجود دارد كه به نام ** الزلاب ** معروف است و در سرزمین یمن بسر می برد و گاها در اطراف مصر دیده شده است....

نوعی دیگر از جن به نام // الغدار // وجود دارد كه در جزایر دریاها زندگی می كند. شكل این جن مانند آدمی است كه چنین به نظر می رسد كه بر موجودی چون شترمرغ سوار است و اگر به كسی دست یابد؛ هلاكش می كند.

گفته شده كه قومی در سفر با او به جنگ پرداختند و همگی با وی درگیر شدند كه ناگهان جن بانگی برآورد و همگی را هلاك نمود.

از انواع دیگر جن كه از او نام می بریم ؛ جنی است كه * و شق * نام دارد و شكل او مثل یك نیمه ی آدمی است و می گویند كه * نسناس * از این نوع جن به وجود آمده است.

* نسناس * طایفه ای بودند كه به انسان شباهت داشتند و پیش از خلقت بشر؛ در زمین می زیستند و سپس منقرض شدند.......

اگر * وشق * كسی را در بیابانها و جنگل ها و مناطقی نظیر اینها مشاهده كند، به شخص حمله ور می گردد.

در یكی از سفرها ؛ علقمه بن سفیان؛ / وشق / را دید . هر دو بجانب هم دیگر حمله ور شدند و علقمه ضربتی بر شمشیر او وارد ساخت ؛ * وشق * نیز هم زمان با ضربت علقمه ؛ ضربتی بر علقمه وارد ساخته بود كه در نتیجه ی آن هر دو به هلاكت رسیدند.

علاوه بر جنهای نامبرده در فوق ؛ از جنی به نام ** منها ** یاد می كنیم كه كارش فریب و گمراه كردن زاهدان و عابدان می باشد. این جن مسائلی عجیب را از خود بروز می دهد تا عابدان چنین پندارند كه صاحب كرامت شده اند و آنچه از آنها صادر میشود ، واقعا از خودشان است و بدین نحو بتدریج دچار غرور شده تا از صراط مستقیم گمراه گردند و در گمراهی بمیرند

مانتیکور یا مردخوار موجود افسانه ای از گونه های شیمر است. این جانور سر و صورت یک انسان ( اغلب مرد ) و چشمان خاکستری دارد و بدن قهوه ای رنگ به شکل شیر و دم آن مانند عقرب ( و گاهی اوقات اژدها ) میباشد. اندازه این جانور از شیر بزرگ تر و از اسب کوچکتر است و بدنش کمی درشت تر از شیر است.

شکار مانتیکور در افسانههای اروپایی بسیار جذّاب است . وی ابتدا با نیش دم عقرب مانند خود زهری کشنده به شکار تزریق میکند و دردی در وجود او ایجاد میکند. سپس وقتی مطمئن شد که شکار دیگر قدرت حرکت ندارد قسمتس از گوشت او را میکند و به کناری می اندازد ... زهر خود به خود از زخم بوجود آمده خارج میشود.
سپس مانتیکور در حالی که آواز لالایی مانندی را زمزمه میکند شکار را می بلعد.

مانتیکورها از نژاد شیمرها هستند. شیمرها موجوداتی به شکل بز هستند که سر شیر و دم اژدها دارند. آن خود انواع گوناگونی دارند و در میان آنها مانتیکورهای قهوهای و مانتیکورهای بال دار نیز وجود دارند.

مانتیکور هایی که بال دارند نمیتوانند دم اژدها داشته باشند

مانتیکور در اصل از افسانههای پارسی قدیم است. واژه مانتیکور تحریفی از واژه پارسی مردخوار است. نخستین بار یک نویسندهٔ ایرانی در یاداشت هایی که به زبان هندی تالیف شده بود از این موجود یاد کرد که بعدها به قسمت شمال غربی ایران کهن که منطقهٔ ترکیه ویونان است منتقل شد و در طول تاریخ به یونان رسید که اکنون از این افسانه به عنوان افسانهای یونانی یاد میکنند.
مانتیکور (Manticore) واژهٔ انگلیسی نام این موجود است که از واژهٔ لاتین مانتیکورا گرفته شده که خود این واژه لاتین ریشه در واژهٔ یونانی مانتیچوراس دارد و آن نیز از پارسی باستانی martiyakhvar گرفته شده و نام دیوی آدم خوار است. این افسانه اکنون در کلّ اروپا یافت میشود